อุทิศแด่ ... คุณยาย

     บทความนี้เป็น"คำไว้อาลัย"แด่คุณยายของผมที่ท่านได้จากโลกนี้ไป
     หวังว่าบทความนี้จะเป็นเครื่องเตือนใจให้ใครหลายคน ได้ลุกขึ้นมา"ดูแล"และ"ใส่ใจ"คนรอบข้างมากขึ้น...
      ก่อนที่เราจะเสียใครคนนั้นไป

ไว้อาลัย… วันที่ยายเสีย วันที่เสียยาย

     ผมเป็นหลานคนหนึ่งของคุณยายครับ ในสายตาของหลานคนนี้เห็นว่า คุณยายเป็นคนที่ชอบเล่าประสบการณ์ให้ผมฟังและสอนอะไรหลายๆอย่างแก่ผมอยู่เสมอ…

     คุณยายชอบเล่าเรื่องที่คุณยายไปร้องเพลงและได้รางวัลมา จากนั้นคุณยายก็ร้องเพลงนั้นให้ผมฟัง เป็นเพลงสำเนียงอีสาน ผมไม่ทราบว่าเพลงนั้นคือเพลงอะไร แต่ผมทราบว่าคุณยายเป็นคนที่ร้องเพลงไพเราะมากเลยทีเดียว และการร้องเพลงเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้คุณยายมีความสุข

      คุณยายเป็นคนที่ทำให้ผมรู้จัก “หมาก” และ “ผ้าถุง” เพราะคุณยายเป็นคนเดียวที่ผมรู้จักที่ยังคง “นุ่งผ้าถุง” และ “เคี้ยวหมาก” อยู่

     เมื่อผมได้มีโอกาสมาเยี่ยมคุณยายที่บ้านของน้า  คุณยายยังสอนให้ผมเป็นคนรักสะอาด คุณยายมักจะกวาดบ้าน ถูบ้าน และตัดหญ้าหน้าบ้านน้า เมื่อพวกเราไปห้าม คุณยายก็มักจะพูดว่า “อยู่บ้านเค้า เราจะไม่ทำตัวเป็นประโยชน์ได้อย่างไร” …จากคำพูดนี้ยังสอนให้เห็นถึงการเป็นคนที่ไม่เบียดเบียนผู้อื่นและยังบำเพ็ญประโยชน์เพื่อส่วนรวมของคุณยายได้อย่างดีเยี่ยมเลยทีเดียว

     แม่พูดกับผมเสมอว่า “อยากมีบ้านในกรุงเทพฯสักหลัง เพื่อมาดูแลยาย”… “ถ้าเรามีบ้าน อย่าพึ่งไปบอกใครนะ …แม่อยากจะเซอร์ไพรส์ยาย” เรียกได้ว่า “บ้านที่มียาย” เป็นความฝันของแม่เลยทีเดียว เพราะแม่ใช้เวลาหาบ้านในกรุงเทพฯถึง 6 ปี …เป็นเวลา 6 ปีที่แม่ฝันมาตลอด เป็นเวลา 6 ปีที่แม่ใช้ความอดทน ความพยายาม และความมุ่งมั่นเพื่อให้สิ่งที่แม่ฝันเป็นความจริง

     วันที่แม่ซื้อบ้าน เป็นวันที่คุณยายล้มป่วย

     วันที่แม่ตกแต่งบ้านเสร็จ เป็นวันที่คุณยายสิ้นใจลง

     วันที่ “ครอบครัวของเรา” มีบ้าน เป็นวันที่ครอบครัวของเรา...

     “ ไม่มียาย ”

     แม่ฝันสลาย…

     กับ “ความฝัน” ที่ไม่มีวันเป็นจริงอีกแล้ว

ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง

หลานเพิ่ม

 10 / 10 / 2554

      

     ...

     คนบางคนจากเราไปเพื่อไปอยู่ในความทรงจำของใครหลายคน

     แต่ความทรงจำเหล่านั้นจะ "ดี" หรือ "ร้าย"

     "เรา"เท่านั้นที่จะได้เป็นผู้กำหนดครับ