วันอาทิตย์ที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

อุทิศแด่ ... คุณยาย

     บทความนี้เป็น"คำไว้อาลัย"แด่คุณยายของผมที่ท่านได้จากโลกนี้ไป
     หวังว่บทความนี้จะเป็นเครื่องเตือนใจให้ใครหลายคน ได้ลุกขึ้นมา"ดูแล"และ"ใส่ใจ"คนรอบข้างมากขึ้น...
      ก่อนที่เราจะเสียใครคนนั้นไป


ไว้อาลัย วันที่ยายเสีย วันที่เสียยาย
     ผมเป็นหลานคนหนึ่งของคุณยายครับ ในสายตาของหลานคนนี้เห็นว่า คุณยายเป็นคนที่ชอบเล่าประสบการณ์ให้ผมฟังและสอนอะไรหลายๆอย่างแก่ผมอยู่เสมอ
     คุณยายชอบเล่าเรื่องที่คุณยายไปร้องเพลงและได้รางวัลมา จากนั้นคุณยายก็ร้องเพลงนั้นให้ผมฟัง เป็นเพลงสำเนียงอีสาน ผมไม่ทราบว่าเพลงนั้นคือเพลงอะไร แต่ผมทราบว่าคุณยายเป็นคนที่ร้องเพลงไพเราะมากเลยทีเดียว และการร้องเพลงเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้คุณยายมีความสุข
      คุณยายเป็นคนที่ทำให้ผมรู้จัก “หมาก” และ “ผ้าถุง” เพราะคุณยายเป็นคนเดียวที่ผมรู้จักที่ยังคง “นุ่งผ้าถุง” และ “เคี้ยวหมาก” อยู่
     เมื่อผมได้มีโอกาสมาเยี่ยมคุณยายที่บ้านของน้า  คุณยายยังสอนให้ผมเป็นคนรักสะอาด คุณยายมักจะกวาดบ้าน ถูบ้าน และตัดหญ้าหน้าบ้านน้า เมื่อพวกเราไปห้าม คุณยายก็มักจะพูดว่า “อยู่บ้านเค้า เราจะไม่ทำตัวเป็นประโยชน์ได้อย่างไร” จากคำพูดนี้ยังสอนให้เห็นถึงการเป็นคนที่ไม่เบียดเบียนผู้อื่นและยังบำเพ็ญประโยชน์เพื่อส่วนรวมของคุณยายได้อย่างดีเยี่ยมเลยทีเดียว
     แม่พูดกับผมเสมอว่า “อยากมีบ้านในกรุงเทพฯสักหลัง เพื่อมาดูแลยาย” “ถ้าเรามีบ้าน อย่าพึ่งไปบอกใครนะ แม่อยากจะเซอร์ไพรส์ยาย” เรียกได้ว่า “บ้านที่มียาย” เป็นความฝันของแม่เลยทีเดียว เพราะแม่ใช้เวลาหาบ้านในกรุงเทพฯถึง 6 ปี เป็นเวลา 6 ปีที่แม่ฝันมาตลอด เป็นเวลา 6 ปีที่แม่ใช้ความอดทน ความพยายาม และความมุ่งมั่นเพื่อให้สิ่งที่แม่ฝันเป็นความจริง
     วันที่แม่ซื้อบ้าน เป็นวันที่คุณยายล้มป่วย
     วันที่แม่ตกแต่งบ้านเสร็จ เป็นวันที่คุณยายสิ้นใจลง
     วันที่ “ครอบครัวของเรา” มีบ้าน เป็นวันที่ครอบครัวของเรา...
     “ ไม่มียาย ”
     แม่ฝันสลาย
     กับ “ความฝัน” ที่ไม่มีวันเป็นจริงอีกแล้ว
ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง
หลานเพิ่ม
 10 / 10 / 2554
      
     ...
     คนบางคนจากเราไปเพื่อไปอยู่ในความทรงจำของใครหลายคน
     แต่ความทรงจำเหล่านั้นจะ "ดี" หรือ "ร้าย"
     "เรา"เท่านั้นที่จะได้เป็นผู้กำหนดครับ

2 ความคิดเห็น:

  1. เชื่อว่ายังไงคุณยายยังมองอยู่ห่างๆ และภาคภูมิใจในครอบครัวนี้มากๆ เลยล่ะครับ

    ตอบลบ
  2. แทบร้องไห้ เสียใจด้วยย T^T

    ตอบลบ