ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบวิชา"ท่องจำ"เท่าไหร่นัก โดยเฉพาะกับวิชา"ชีวะ"
ยิ่งช่วงใกล้สอบวิชานี้ทีไร ผมก็อยากให้ตัวเองมีความสามรถในการจำทุกสิ่งทุกอย่างในหนังสือเล่มที่ใช้สอบได้ทุกครั้งไป
แต่หลังจากได้อ่านหนังสือ "If you care enough" ของวิไลรัตน์ เอมเอี่ยม จึงทำให้ผมรู้ว่าคนที่มีความทรงจำ"ล้นเกิน"นั้น
มีอยู่จริง
อาการของคนที่เป็นโรคที่มีความทรงจำสูงเกินปกตินี้เรียกว่า Hyperthymestia ซึ่งอาการจะตรงข้ามกับโรค Alzheimer ทุกประการ
และคนที่เป็นโรคนี้มีเพียง 4 คนในโลกเท่านั้น
แวบแรกที่ผมได้รู้จะกกับโรคนี้ ผมถึงกับอุทานมาว่า
"อ่า... นี่มันคน"โชคดี"ทั้ง 4 นี่"
แต่เปล่าเลย
พวกเขากำลัง"ทรมาน"กับโรคนี้อยู่
จิล ไพรซ์ หญิงสาววัย 43 ปี เจ้าของหนังสือ The Women Who Can't Forget กล่าวว่า นอกจากเธอจะเป็น 1 ใน 4 ของคนที่เป็นโรคนี้แล้ว เธอยังมีอาการของคนที่เป็นโรคซึมเศร้าด้วยเช่นกัน เพราะเหตุการณ์ที่สามีเสียชีวิตและเหตุการณ์ที่เธอแท้งลูก มันยังคงตามมาหลอกหลอนเธอได้ทุกขณะ เพราะเธอยังจำความเจ็บปวดและรายละเอียดต่างๆได้ราวกับเหตุการณ์เพิ่งเกิด ขึ้นเมื่อวานนี้
เธอเรียกความทรงจำที่ล้นเกินของเธอว่า"คำสาป" ขณะที่คนอื่นๆเรียกว่า"ความสามารถพิเศษ"
หลังจากที่ผมได้รับรู้ถึง Case Study นี้แล้ว ทำให้ผมเริ่มมองเห็นคุณค่าของการเป็นคนธรรมดาที่มีความทรงจำ"ขาดๆเกินๆ"แบบ นี้ยิ่งนัก
คนธรรมดาที่อาจจะมีความ"จำได้"บ้าง ความ"จำไม่ได้"บ้าง
แต่คนธรรมดาเหล่านี้ก็ยังมี"อิสระ"ในการเลือกจำทั้ง"ความสุข"และ"ความทุกข์"
"ความทรงจำ"เหล่านี้มีค่าแค่ไหน
เพียงแค่เลือกใส่ในกล่องความทรงจำ
